به نام خداوند جان و خرد
با اندوهی عمیق و قلبی شکسته،
در فراق برادرم، رفیق راه و همدمم، جواد عزیز،
کسی که زندگیام را با خندههایش،
با صدایش، با افکارش، و با دوستیمان
پُرمعنا و پُربار ساخت.
ما با هم بزرگ شدیم، مهاجرت کردیم، زندگی کردیم، افتادیم و برخاستیم.
او همیشه با صدای بلندش، با شوخطبعی خاصش، با حرفهایی که هیچوقت بینظر نبودند، کنارم بود.
امروز دلم برایش تنگ است.
برای کسی که بیش از نیم قرن، همنفس من بود.
جواد عزیزم، رفتی،
اما صدایت، حضورت، و خاطراتت
همیشه با من خواهند ماند.
روحت شاد، یار دیرین.
فخرالدین
(با نهایت احترام و دلتنگی)